BRANQUEO
Da infancia tamén lembro o cheiro a lixivia da biblioteca, como os meus pais poden recordar o turrón do que falaban outros ou o proído das frieiras.
Para unha nena que comezaba a ler debía ser entretido sentar na madeira e ir marcando as sílabas con dedos de merenda: deixar pistas para os seguintes lectores.
Uns xogaban á caza da lebre e outros contentabámonos só co peso dun conto no colo. Seica na vida sempre é así.
E logo supoño que se podería falar da lixivia, do branqueo e todo o resto.
Alicia Fernández
Día da biblioteca 2018
No hay comentarios:
Publicar un comentario