martes, 24 de octubre de 2017

XVIII Campaña de Animación a Lectura María Moliner


    Dentro do Colectivo, hoxe temos dúas bibliotecas que están de noraboa: as BPM do Saviñao e de Sober que cos seus proxectos Programación da Biblioteca Municipal de O Saviñao e Sober lee 2017, foron premiadas na XVIII Campaña de Animación a Lectura María Moliner organizada polo Ministerio de Educación.

   Este concurso ten por obxectivo "premiar a aquelas bibliotecas de municipios de menos de 50.000 habitantes que leven a cabo un proxecto único que inclúa accións de animación á lectura, á eficiencia e á labor bibliotecaria, á integración social na súa comunidade, así como o uso das novas tecnoloxías" (www.mecd.gob.es).

   Acadar este galardón un ano máis, reflexa o bo facer de Mónica Carballo Quiroga e de Julia Fernández Garza.

PARABÉNS  COMPAÑEIRAS!!!

lunes, 23 de octubre de 2017

DÍA DA BIBLIOTECA 2017

    Por quinto ano, o noso colectivo ven de organizar unha xuntanza de confraternidade para conmemorar o Día da Biblioteca que se celebra o 24 de outubro; unha xuntanza na que nos reunimos persoas de todos os sectores relacionados coa cultura, a lectura e a educación da nosa comarca. 

    Nesta ocasión a conmemoración tivo lugar no Concello do Saviñao e comezou cun roteiro arredor da figura de Balbina López Somoza, protagonista do IV Certame Mulleres de Lemos.
     Durante o roteiro, descubriuse unha placa no edificio da farmacia de Balbina coa que o Concello quixo facerlle unha homenaxe. O encargado de descubrir esta placa foi o seu fillo Manuel Taboada.

     A continuación tivo lugar unha cea, na que Juan Carlos Armesto Quiroga, teniente alcalde do Concello anfitrión foi o encargardo de darnos a benvida ao Colectivo e a todas as persoas asistentes.

   Despois da cea, centrámonos no Certame Mulleres de Lemos adicado a Balbina López Somoza. Para isto, da man do Centro de Información á Muller  representado por Marina Doutón e Patricia Payo, fixemos un visionado do conto baseado na súa vida e ilustrado polo alumnado dos centros de Primaria da Comarca.
 

    Despois desta fermosa proxección fíxose entrega dos premios correspondentes ao Certame Mulleres de Lemos:
1º PREMIO BANDA DESEÑADA polo uso da linguaxe do cómic para Víctor Domínguez.
1º PREMIO CATEGORÍA DIVULGACIÓN para María Isabel Fernández García
 

   Para dar por rematado o IV Certame, dirixíronnos unhas palabras o fillo e o neto de Balbina e adiantamos que a V edición terá como protagonista a unha muller do Concello de Bóveda.
 

   Para o Colectivo tamén é moi importante é imprescindible fomentar a lectura e para que existan obras literarias que ler nas bibliotecas é imprescindible tamén a existencia de escritores e escritoras. Desde que comezou a nosa andaina; cada ano contamos coa colaboración de escritores da comarca que nos agasallan cos seus textos.

    Para esta xuntanza, editamos un marcapáxinas co texto co que o ano pasado nos agasallou Lois Diéguez: A estrela azul de MM e outro co texto co que estas colaboracións comezaron: O escritor fala dos libros de Manuel Veiga.
 
    O escritor que nos agasallou este ano coas súas verbas foi Ramón Sandoval autor soberino que recibiu varios premios literarios ao longo da súa vida. Ademais de acompañarnos, regalounos a lectura en primeira persona do fermoso texto que nos enviou e que relata a súa relación cos libros e coa literatura.
 

     Para finalizar queremos facer os seguintes agradecementos:
- a Ramón Sandoval e Manolo Veiga polos seu textos e a súa presenza,
- ao CIM por facer posible o visionado do conto durante este cea,
- a Manola Porto por prestar a súa voz,
- a Manuel Vázquez Pérez que veu en representación do Colexio Oficial de Farmacéuticos de Lugo,
- ás entidades colaboradoras (por orde alfabética): Abadía da Cova, Balneario Augas Santas,  Consorcio de Turismo RS, Daveiga, Área de Turismo e Cultura da Deputación de Lugo, Ecomuseo de Arxeriz, Leite d’Vaca, Libraría Agrasar, Imprenta Librería Fénix, Papelería Chuzos, Xianas Galletas Artesáns,
- ás autoridades que nos acompañaron e
- aos concellos participantes: Bóveda, Monforte, A Pobra do Brollón, Pantón, Sober e especialmente ao Concello anfitrión do Saviñao.

FELIZ  DÍA  DA  BIBLIOTECA!!





  

viernes, 20 de octubre de 2017

RAMÓN SANDOVAL: texto agasallo para o Colectivo LEMOS LE


      Para o Colectivo Lemos Le
      Para ben ou para mal os gustos e tendencias que temos na vida fórxanse na infancia. Cando neno na miña casa só había dous libros, dous tomos de receitas de cociña, obras sen dúbida moi necesarias e útiles en calquera fogar pero as que eu, despois de ler varias páxinas, non lles atopei a graza. Será por iso que aínda agora fuxo dos fogóns e dos concursos televisivos culinarios. 

      Meus pais, pobres, nunca oíran falar de Edmundo de Amicis que escribiu que “unha casa sen libros é unha casa sen dignidade”. Non concordo con Edmundo porque a dignidade mídese por outros parámetros, pero entendo o que quixo dicir.

    Así que, descartado o das receitas, non me quedaba outra que ler a Enciclopedia Álvarez (libro obrigado na escola) ou algunha folla de periódico que de cando en vez aparecía polo comedor.

      Nunha desas follas un día lin dous poemiñas de alguén que dicía ser Manuel María, e da Enciclopedia Álvarez recitaba con moito aquel as coplas de certos escritores afectos ao réxime franquista. Engaiolábanme a rima e a musicalidade que tiñan, entón decidín que eu tamén quería ser poeta. Son un home persistente e sígoo intentando.

      A primeira vez que entrei nunha librería foi na Librería Balado, de Monforte. Tería eu uns 10 anos. Mentres miña nai mercaba o que me facía falta para a escola eu, en vez de ir remexer nos cómics, achegueime ao expositor de libros que tiñan entrando a esquerda e funlle dando voltas. De entre todos fixeime nun: o autor tiña un nome ben raro, Dostoievski, pero o título prometía, Crime e castigo.

      Pedinlle a nai que mo mercara e dixo que non. Custaba, ben o lembro, 20 pesetas. Agora parece pouco pero daquela, para unha familia labrega e cunha economía baseada na subsistencia, eran cartos. Pero eu insistín, insistín (os nenos teñen moita psicoloxía e xa se sabe como son as nais) e saín da Balado co libro na man, máis contento que cunhas zocas novas.

    Ao chegar a casa o primeiro que fixen foi borrarlle o prezo por si rifaba o pai, pouco dado as veleidades literarias. Lino nas seguintes noites: cando tocaba hora de durmir metíame na cama, apagaba a luz, agochábame coa roupa e así ben tapadiño acendía un pequeno foco e poñíame a ler. Mentres meus pais pensaban que durmía eu vivía as aventuras e desventuras de Raskolnikoff e descubría palabras exóticas como topeck, samovar, mujik. Cando rematei, o veleno xa estaba en min e souben que xa nunca máis podería deixar de ler.

      Algún tempo despois, María Xesús, unha rapaza de Barantes, prestoume Viaxe ao centro da terra de Julio Verne. Así descubrín o gusto polas novelas de aventuras de prosa fácil e souben que era certa a frase de Emily Dickinson “non hai mellor fragata que un libro para levarnos a terras afastadas”. Con Verne fun a Lúa, viaxei en globo e polos fondos mariños, coñecín Africa, illas misteriosas, volcáns, tribos salvaxes, e por primeira vez intuín que o mundo era moi grande, moito máis grande do que eu pensaba.

      Daquela tamén empecei coas novelas de vaqueiros. Ai, que sería de nós sen Marcial Lafuente Estefanía, Clark Carrados ou Silver Kane! O Far West atrapoume tamén para sempre: eses vaqueiros sempre a cabalo, eses ranchos inmensos, Oklahoma, Texas, Wichita, o shériff de máis de 6 pés de alto co seu colt 45, e eses indios, todos eles ruíns, malencarados e pésimos bebedores de whisky.

      En terceiro de BUP decateime que era moito máis interesante pasar as horas lento na biblioteca que nas clases. Resultado: ese trimestre suspendín case todo menos literatura na que saquei sobresaínte. A titora, que era tamén a mestra de literatura, chamoume o seu despacho e veume a dicir que estaba encantada de que me gustase a súa materia pero pedíame por favor que lles dedicase tamén algún tempo as outras.

      Pero eu seguín o meu e así nesas mañás na biblioteca do instituto descubrín a literatura iberoamericana (Borges, Cortázar, García Márquez), a poesía (Lorca, Miguel Hernández, Blas de Otero, Whitman), tipos estraños como Kakfa e Poe, e xente da nosa, Castelao, Rosalía, Neira Vilas…

      Disto pasaron xa moitos anos pero pódovos asegurar que o gusto pola lectura non minguou. Sigo atrapado polos libros, polo seu olor, polo tacto das follas. Encántame estar nas bibliotecas, nas librerías, mesmo adoito visitar as tendas de libros de segunda man. Será preciso que vos diga que odio os ebooks e que os considero un invento diabólico que había que exterminar?

“Siempre imaginé que el paraíso sería algún tipo de biblioteca”. Son palabras de Borges e non serei eu quen lle discuta algo ao lúcido escritor bonaerense. Si, amigo Borges, as bibliotecas son pequenos paraísos para os que gustamos de ler, xuntar palabras e sobre todo soñar, soñar outros mundos, outras vidas, outros tempos. Oxalá que nelas me siga encontrando con frecuencia con todas, con todos vos.

      Ramón Sandoval

jueves, 5 de octubre de 2017

Visita do CEIP da Pobra do Brollón á BPM do Saviñao

     O día 4 de outubro a Biblioteca Pública Municipal do Saviñao recibiu a visita duns magníficos alumnos do CEIP da Pobra do Brollón.
     Aproveitando que os máis maiores facían un tramo do Camiño de Inverno nas proximidades, os máis pequenos visitaron a biblioteca e coñeceron tamén un pouco o que é a Ribeira Sacra.
     Despois desta excursión a través das paredes da biblioteca, sentáreonse para unha sesión de contos. Nela, viron algúns dos contos que foron prohibidos hai uns anos en Venecia (Italia) e intentaron descobrir por que alguén decidiu que os había que prohibir. O certo é que non atoparon ningunha razón lóxica; a opinión maioritaria foi que eran unhas historias moi bonitas.
Escoitamos varios contos, algúns dos cales foron prohibidos:
A toupiña que quería saber quen lle fixera aquilo na cabeza,
A cousa que máis doe do mundo, Orellas de bolboreta,
Nadarín, La tortilla corredora,...
     Como eran moi lectores, algún dos contos xa os coñecían pero quixeron volvelos escoitar. Tamén se lles fixeron poucos, xa que pediron "máis", así que escolleron algún dos que hai na Casiña dos Ratos, que non foi prohibido en ningún sitio (que saibamos).
Cadaquén fai un debuxo inspirado nos contos que escoitamos.
     Rematamos facendo cadaquén un debuxo do conto que máis lle gustou. Os debuxos decoran a parede do Rincón dos contos da Sala Infantil da biblioteca.
Amosando os marabillosos debuxos que decoran agora
a Sala Infantil da Biblioteca Municipal do Saviñao
O tempo non deu para máis, pero na Biblioteca do Saviñao agárdanvos de novo.
Grazas pola vosa visita!