Cando entro na sección infantil dunha biblioteca, inevitablemente penso na ledicia que sentiría, nese mundo máxico, a nena que fun, a nena que non tiña libros, a nena que devecía por ler.
A avoa non sabía escribir, tampouco ler, máis tiña un libro que a nena non descubrira. Un día, empurrada pola curiosidade, decidiu baixar á bodega, un lugar restrinxido para ela. Batéronlle os ollos cun nicho na parede de pedra. Rebuscou dentro, topou con el. Colleuno con reverencia culpable. Na portada, a foto dun home con sombreiro de ala ancha, bigote e anteface negro, o Coiote.
Con aquela alfaia nas mans sentou enriba dun saco de carrolas e empezou a ler. Foi pasando as páxinas e, vaites! un billete de 25 pesetas agochado alí. Esfollou, foron aparecendo máis billetes de diferente valor, ata un de 500 pesetas que ela nunca vira, "o becerriño da Rubi", pensou.
Amolada, devolveu o libro ao seu agocho. Non podía sacalo de alí. Estáballe prohibido. Aquel tesouro non era para ela. Ela o tesouro da súa avoa.
Moncha Prieto
Outubro 2025

.jpg)
No hay comentarios:
Publicar un comentario